Ni nyakati za mambo tunaishi kwa sasa!
Ni nyakati za wazimu tunazoishi kwa sasa! Janga la Covid ambalo limeenea kote ulimwenguni hivi karibuni limeenea kwa kasi sana! Pamoja na aina chache mpya za virusi hivi vinavyojitokeza katika nchi mbalimbali pia ni wazo la kutisha sana na inasababisha ghasia zaidi njiani.
Bado sielewi kuwa watu wataandamana katika mikusanyiko ya watu wengi wakijua kuwa virusi hivi vinaambukiza sana. Kufuatia habari fulani hivi majuzi kuhusu Indonesia, sikuamini nilichokua nikisoma.
Kumekuwa na kikundi kidogo cha wanafunzi huko ambao sasa wanasisitiza kuwa Rais Jokowi anafaa kujiuzulu kama Rais kama inavyoonekana kuwa amesababisha uharibifu kwa nchi kwa kuruhusu virusi kuenea sana katika nchi hii. Nia pia ilionekana kwa kuvuruga uchumi kupitia maandamano na kujaribu kumuonyesha rais kwa nuru mbaya. Oh neno langu!! Watu wajinga, wajinga sana! Wanafunzi wanautaja kama ‘Mchezo wa mwisho wa Jokowi’. Mchezo pekee ninaouona mbeleni ni wanafunzi hawa kukamatwa na kufungwa jela.#goblok
Watu wanaochoshindwa kuona kwamba janga hili na kuenea kwa virusi havijatengwa kwa nchi moja tu.
Wakati nikivinjari tovuti mbalimbali za habari, nilisoma kuhusu jinsi watu, wakati wa Lebaran, japo waliambiwa wakae ndani (na serikali) wakaona ni vyema waendelee kutembelea familia zao sehemu zote za mashambani. Watu wengi hawa wangekwepa vizuizi vya barabarani na polisi kupita vizuizi hivi iwe kupitia barabara mbadala au kupitia misituni na hivyo virusi kuenea.
Sasa wewe unawezaje kumlaumu rais wa nchi kwa makosa
yanayofanywa na wananchi ambao hawako tayari kusikiliza serikali yao? Ndiyo, ninaelewa kuwa Lebaran ni mojawapo ya nyakati pekee katika mwaka ambapo familia zinaweza kuwa pamoja, lakini vitendo hivi vya baadhi ya wananchi kuhatarisha wenzao wengi ni wazimu… Gila! Goblok!
Jilinde na linda raia wenzako! Hii ndiyo njia pekee ya kupunguza kuenea kwa virusi.
Kwa kweli sitaki kutumia muda kuzungumza kuhusu siasa, lakini ningependa kushiriki maoni yangu kuhusu nchi hii nzuri. Merah Putih.
Nilipokuwa natembea Indonesia nilikutana na marafiki wazuri sana na watu mbalimbali kutoka matabaka tofauti ya maisha na sehemu nyingine za sayari pia. Jambo moja ambalo nilifurahia sana ilikuwa ukarimu na urafiki wa watu hawa. Watu ambao hata hawakujui wangekualika kwa kahawa au chakula. Hii ni jambo ambalo sijapata uzoefu katika nchi zingine.
Moja ya visiwa vya rafiki zaidi nilivyowahi kutembelea ni kisiwa cha Gili.
Kisiwa cha Gili kilichopo kaskazini mashariki mwa Bali ni “kito kingine kilichofichwa”. Wakati nikivinjari hapa, nilikutana na Pandu. Ni kijana aina gani mzuri! Alinisaidia kwa tafsiri fulani wakati wa ziara yangu na alinisaidia kwa malazi na kunionyesha kwa kuzunguka visiwa.
Nilipata kila mtu kwenye visiwa hivi kama ambao wametoka ulimwengu mwingine. Bado sijapata ukarimu kama huo hata katika nchi yangu. Ndio, unapata aina hii ya ukarimu ulimwenguni kote, lakini safari ya kwenda visiwa vya Gili ilikuwa tofauti sana na ile ya kawaida ya kutalii niliyofanya katika eneo hili.
Safari yangu ilianza kwenye Gili Air na kutoka hapa niliruka kisiwani hadi Gili Meno na mwisho nikaruka hadi Gili Trawangan. Ni rahisi sana kutoka kisiwa kimoja hadi kingine kwa mashua.
Nikiwa Gili, Pandu alikuja kutoka Gili Air na kunipeleka kwenye tukio la
kupendeza kwa chombo cha (chini ya glasi) mashua. Tulikwenda kuchunguza baadhi ya maeneo ya kupiga mbizi ambapo niliona kasa wengi na hata nyoka wa baharini, kitu ambacho sikuwahi kuona.
Ilikuwa sehemu ya kusisimua sana.
Niliweka kiwango cha mazoea kwamba kila asubuhi na kila jioni ningetembea kuzunguka kisiwa hicho. Muonekano kwenye visiwa hivi kwa nyakati tofauti za siku yalikuwa ya kushangaza sana. Kuona pande tofauti za kisiwa katika mwanga tofauti ilikuwa kitu kweli.
Jambo moja ambalo lilijitokeza sana kuhusu visiwa hivi ni kwamba hapakuwa na aina za usafiri wa “mafuta ya kisukuku”. Hakuna magari wala pikipiki. Ni ima farasi na gari au ulilazimika kutembea. Niliona skuta ya umeme kwenye moja ya visiwa.
Fuata zaidi kwenye Visiwa vya Gili hivi karibuni!
